Roztańczeni, zagubieni,
Do utraty sił,
Nie liczymy mijających chwil.
Przed troskami uciekamy
Gdzie pamięci kres,
Byle dotrwać po następny zmierzch.

Zapatrzeni w siebie,
Nieciekawi słów,
Idziemy własną drogą,
Gdzie nas smutki nie odnajdą już,
Gdzie niebo nie zna chmur.

A czas mija w nas
I raz po raz
Zapomnieć każe.
Czas śmieje się z gasnących gwiazd
I z naszych marzeń.
A gdy świtem kończy się sen,
Gdy nowy wstaje dzień,
Czas zamienia się w bicie naszych serc.

Dzień od nowa w sobie chowa
Zapomnienia smak,
Choć dokoła toczy się znów gra,
By przeczekać, by doczekać
Gdy na skraju dnia
Nasze serca w żagle chwycą wiatr.

Zapatrzeni w siebie,
Nieciekawi słów,
Idziemy własną drogą,
Gdzie nas smutki nie odnajdą już,
Gdzie niebo nie zna chmur.

A czas mija w nas
I raz po raz
Zapomnieć każe.
Czas śmieje się z gasnących gwiazd
I z naszych marzeń.
A gdy świtem kończy się sen,
Gdy nowy wstaje dzień,
Czas zamienia się w bicie naszych serc.