Gdy miałem dziesięć lat,
Inny był mój świat,
Jeszcze dziś w pamięci go mam:
Z tornistrem ty i ja,
Śmieszne brzdące dwa,
A nad głową wiatr śpiewał nam.

Za twe warkocze dziewczyno,
Z zawadiacką miną,
Lubiłem psotnie szarpać nie raz,
A ty śmiałaś się w głos,
Chociaż miałaś mnie dość
I powtarzałaś od nowa te słowa:

Mały, nie bądź taki śmiały!
Mały, nie bądź taki śmiały,
Bo kiedyś sparzysz się!

W dorosły wszedłem świat,
Przeszło kilka lat
I odnalazłem w tłumie jej twarz,
Lecz to był mój wielki błąd -
- Wszystko poszło w kąt,
Świat nie istniał prawie prócz nas.

Lecz choć prosiłem, błagałem,
Wciąż mówiła - nie!
I tak było odtąd co dzień:
Śmiała za mnie się w głos,
Bo już miała mnie dość
I powtarzała od nowa te słowa:

Mały, nie bądź taki śmiały...etc.