Może i nieraz chmurzę się częściej,
Może brak mi w oczach ciepłych barw?
Może nie wierzę w kamyk na szczęście,
Może chcę w milczeniu trwać?

W górze włóczęga wiatr,
Wróży mi przyszłość z kart,
On wie, co wart mój świat,
Kapryśny świat.

Pytasz mnie, czego chcę,
Śledzisz mój każy gest,
Gdy ja chcę za wszelką cenę znaleźć sens
W tej mgle gdzieś na dnie.

Tak trudno żyć, żeby żyć,
Żeby być,
Na oślep iść,
Ile sił, z biegiem dni,
Ze wzruszenia drżeć jak liść,
Z uśmiechem witać sny,
Kiedy staje wieczór u drzwi.
Tak trudno żyć, żeby żyć,
Żeby być,
Na oślep iść,
Ile sił, z biegiem dni,
Za wzruszenia drżeć jak liść,
Z uśmiechem witać sny,
Kiedy staje wieczór u drzwi.

Moje marzenia płyną w nieznane,
Gubią się w bezmiarze trosk i słów.
I wciąż od nowa, myśli te same -
- Jak oszukać serca chłód?

Ptaków przelotnych sznur
W górze, nad głową znów
A ja nie wierzę już
W twój ósmy cud.

Ptaki nie patrzą w dół,
Biorą na słońce kurs
A ja chcę spłoszone myśli zamknąć znów na klucz -
- Uciec złu...

Tak trudno żyć, żeby żyć... etc...