To był dziwny rok, nie zapomnę, że
Całe lato padał deszcz. Jak tu zrobić krok,
Gdy przez całe dnie z nieba kapie zimna ciecz?

Było tak, aż ktoś skrzyknął chętnych trzech,
A tą czwartą byłam ja. Czasu miałam dość
I to był mój pech,że zaczęła się ta gra.

Dwa karo, gdy w ręku atuty masz?!
Ty sam się w kabałę pchasz,
Zastanów się chociaż raz!
O, jej, jej, jej, o, Karol,
Na kartach się trzeba znać,
A jeśli nie umiesz grać,
Rzuć karty i powiedz - pas!

Diabli wzięli fart,
Leżę już bez dwóch,
Ale trudno, karta - stół...
To był kiepski żart,
Pudło z obu luf,
A starciłam zdrowia pół.

Lecz za jakiś czas
Wołasz znów od drzwi,
Że mi rewanż musisz dać.
Zapał we mnie zgasł,
Gdy ujrzałam wist
I wolałam z dziadkiem grać!

Dwa karo, gdy w ręku atuty masz... etc.

Tak przez kilka dni
Zanudzałeś mnie,
Żeby razem zagrać znów,
Siadłam więc do gry
No i stało się -
- Wkrótce odbył się nasz ślub.

Życie to nie brydż,
Teraz graj już sam -
- No i gdzie swój atut masz?
Nie poradzisz nic,
Bo gdy kontrę dam,
Bez wahania powiesz - pas...

Dwa karo, gdy w ręku atuty masz... etc.