Tak, tak moi kochani - kto chce być za rok bogaty, za miesiąc pójdzie za kraty. Stara to prawda, ale żyjemy w czasach dewaluacji, więc i z naszą prawdą coś nie tak. No bo jaki idiota zechce aż rok na bogactwo czekać? A kto to wie co za rok będzie? A jak się reforma zreformuje? A co! Żyjemy w czasach reformacji przecież  - reforma prawa, szkolnictwa, rent i emerytur, czyn-szów i cen - tfu! Zgiń, przepadnij siło nieczysta! Tyle tych reform, a przyzwoitych gaci brakuje. Maluczko, a trumny będą tylko dla młodych małżeństw! Ale wróćmy do naszego porzekadła. Jeśli się więc kto chce wzbogacić, to co najwyżej: trzask, prask, nabić kabzę i w nogi. Pan się pyta dlaczego? A jak ktoś się zorientuje, że interes za dobrze panu idzie? A niby dlaczego ma iść do-brze? Jednostka się bogaci a naród płaci? Bóg zapłać! I pomyśleć, że jakiś przemądrzalec powie-dział, że gdzie obywatele bogaci, tam i państwo dostatnie. A bogać tam! Może gdzie indziej, ale nie u nas. U nas to musi być tak: sprawiedliwie i równo, czyli każdemu do rymu. A jak jest rym, to rym - cym - cym i wesolutko i bawimy się ile wlezie. I na całego i do upadłego i orkiestra tusz! Tak, no ładnie, ale ja się was pytam, kto płaci? No kto, niby bogaty? Nie, takich u nas na lekar-stwo, bo albo już siedzieli, albo siedzą, albo siedzieć będą. Za co? Pewien artysta kabaretowy mawiał: „Powód zawsze musi być!”. No a jak jest powód, to znajdzie się  i odpowiedni paragraf. Zatem - do następnej amnestii! Albo - do pierwszego ...