Tak, tak moi kochani, kiedyś powiadali, że lepszy wróbel w garści niż gołąb na dachu. A miało to niby znaczyć - ciesz się z tego co masz, zamiast marzyć o tym, czego i tak nie dostaniesz A że stara prawda jest jak stare wino, nie moja wina, że jest jak jest. A jak jest, to wszyscy wiedzą, a ja nie powiem, bo kto to widział, żeby starego wróbla brać na plewy. No. A teraz zobaczymy, kto zacz ten gołąb, co na dachu humor nam psuje. Gdyby wierzyć w to, co się u nas mówi, to by znaczyło, że nie taki on znowu gołąb a w ogóle jakim prawem na tym dachu siedzi? A bo to jego dach albo co? Lepiej niech się sobą zajmie, bo już my wiemy, kto go tam posadził i za czyje pieniądze. A jakby się tak dokładnie przyjrzeć, to te jego piórka też jakby farbowane, nie? No. Tośmy gołębia pognębili, teraz zobaczmy, co też w garści mamy. To co, że niby taki mały i szary, że - jak powiadają starzy - proletariatvogel. Ale nasz, ale ptaszek w garści! A jak już go mamy, to trzymać, psia mać, bo i to paskudztwo nam nawieje i tylko po nim wiecie co pozostanie! No i trzymamy, ale obawiam się, żeśmy z tą gorliwością przesadzili. Bo ptaszysko jakieś dziwnie nieruchawe ... Możeśmy za mocno piąstki zacisnęli i wróbelek się wziął i z tej miłości na amen udusił? Tak. I co teraz? Zwłaszcza, że gołąb sobie radośnie grucha, jakby nigdy nic. I w dodatku za diabła się nie da już nabrać na nasze cip - cip. Nawet mu ziarenek nie możemy posypać, bo mimo urodzaju bida. A więc? No! No! No! Głowa do góry!!! Bo i od czego mamy głowę? Tak, właśnie od tego, żeby całkiem nie zidiocieć ! A więc proponuje wam nową starą prawdę: lepszy wróbel - nawet martwy - w garści, niz. głodnemu chleb na myśli!