Tak, tak, tak moi kochani - łatwiej aniołowi białym być, niźli diabła mydłem zmyć. Nawet, jeśli ten ostatni robi za bohatera w telewizorni. Zresztą ludzie powiadają też, że na bohaterów popyt minął i jeśli już ludziom bohatera jakiego trzeba, to prędzej się w Szogunie go dopatrzą, niż w krajowym serialu o zagranicznych brudach. Zresztą brudy pierze się w pralni, a nie w telewizji. Tu muszę wam wyjaśnić, że to wszystko przyszło mi do głowy podczas oglądania na ekranie dwóch panów. Jeden z nich onegdaj diablo zgrzeszył w jedną stronę i dla zmazania winy grzeszy w drugą, a drugi - ten nasz niby anioł - klęczy przed nim na kolanach i przepytuje na okoliczność. Jest to więc jedyny przypadek, kiedy niebo z piekłem w pełnej zgodzie idzie. Co jednak najciekawsze, ów posłaniec z zaświatów nie dość, że ma się świetnie, to miast w pokutnej szacie, w coraz to innych kreacjach się ukazuje. Widać scenograf nie skąpił na garderobę. Tak. A wiecie po co to wszystko wam mówię? Otóż dlatego, iż w naszych diablo podłych czasach już zupełnie nie wiadomo, co białe, co czarne, co dobre a co złe. Diabły chodzą w anielskich aureolach a aniołom rogi rosną i ogonem ziemię zamiatają. A dobry Bóg na to patrzy z założonymi rękami i jeno się uśmiecha. Gdyby to jeszcze człowiek wiedział, co ten uśmiech znaczy ... I nikt na to wszystko nic nie poradzi, bo czasów, w których się żyje nikt sobie nie wybiera. Na szczęście można wybierać audycje telewizyjne. I ja już takiego wyboru dokonałam - poczekam na kolejną dobranockę, bo tam przynajmniej wiadomo, czego się po Boku i Lolku spodziewać. I do końca pozostanę przy starych przysłowiach, z których jedno powiada, że łatwiej aniołowi białym być, niźli diabła mydłem zmyć. Nawet dzisiaj, kiedy już mydła na rynku dostatek