Tak, tak moi kochani - medale przyznaje się nie tylko za zasługi ale podobno i za długi. Ale jak ktoś ma długi staż, to się na ogół nie przyznaje. Przyznawać zresztą można rzeczy rozmaite, a nawet rację. A stare przysłowie powiada, że jak ktoś ma rację to stawia kolację. Tylko jakiego zasłużonego emeryta na to stać? Natomiast każdy może stać i to za czym mu się tylko podoba. A jak mu się nie podoba, to za pierze i na powietrze świeże. Przepraszam - zatrute. I nie dziwota, bo gdzie się człowiek obejrzy, to tak trują niemiłosiernie, że się robi niedobrze. No, być może, gdyby się dobrze robiło, to by się nie truło, ale komu się dzisiaj jeszcze chce? I w ten to prosty sposób od medali doszliśmy do chcenia. Zapytacie na pewno, co ma piernik do wiatraka? A co, czy ja Don Kichot jestem, czy jak? Tak. Jak więc widzicie, sprawa się komplikuje to znaczy - są pytania, odpowiedzi brakuje. A właściwie jest taki jeden, co na wszystko ma odpowiedź, ale widocznie to już taki odpowiedzialny typ, nie? Nie, tu muszę przerwać, bo mi się coś przypomniało o czym zapomniałem. Na usprawiedliwienie powiem, że pamięć jest zawodna i pewnie dlatego nikt nie pamięta, dlaczego medale czterdziestolecia dostają na przykład trzydziestolatki. Gdyby tak było w przeszłości, to medale dziesięciolecia musiano by przyznawać oseskom. Może zresztą tak i było, szczególnie, że dzieci i ryby głosu nie mają. A trzydziestolatki maja i to nie tylko głos, ale i parę innych rzeczy, na przykład zasługi. Jak to, jakie? A czy trzydzieści lat to nie kawał czasu? No, a Polak kawały lubi. Polityczne zwłaszcza. A więc na zakończenie powiem wam kawał: jak myślicie, czy medale przyznaje się za coś, czy komuś? Bo jeśli komuś, to ja się pytam za co? Śmieszne, co? Że jak, że głupi kawał i nie wiadomo gdzie się śmiać? A pewnie, że nie wiadomo, tu już w ogóle nic nie wiadomo! A poza tym, jak wam się nie podoba, to wymyślcie mądrzejszy kawał. Być może wtedy i wam się dostanie jakiś medal. Za parę latek, jak wypuszczą.