Daleko jeszcze jest dorosłość,
Poza zasięgiem młodych rąk,
Lecz wiatr nam śpiewa pieśń radosną
O dniach, co tuż przed nami są.

A choć jesteśmy wciąż za mali,
Żeby ogarnąć przyszłe dni,
Lecz uśmiech chcemy w nich ocalić,
Który się w naszych oczach tli.

Jesteśmy dziećmi tego świata,
Tu nam pisany wspólny dom!
Jesteśmy dziećmi tego świata -
- To nasze jutro! To nasz los!
Jesteśmy dziećmi tego świata,
Który wciąż głośniej woła nas!
Jesteśmy dziećmi tego świata
A tylko dzieciom sprzyja czas!

Niepewni tego, co się zdarzy,
A chcemy już odnaleźć sens
Niezapisanych kalendarzy
I niezbadanych ludzkich serc.

Pierw chcemy poznać, potem sądzić,
Naprzód zrozumieć, potem żyć!
Lecz, by dorosnąć i nie zbłądzić,
Czy nam wystarczy na to sił?

Jesteśmy dziećmi tego świata,
Tu nam pisany wspólny dom!
Jesteśmy dziećmi tego świata -
- To nasze jutro! To nasz los!
Jesteśmy dziećmi tego świata,
Który wciąż głośniej woła nas!
Jesteśmy dziećmi tego świata
A tylko dzieciom sprzyja czas!