Odchodzi noc,
Ty jej nie słyszysz
Przez ciemne szkło
Spokojnej ciszy.

Daleko stąd,
Po drugiej stronie,
Twój senny dom
Jak statek tonie.

Nie zadzwonisz już,
Zapomniałaś, wiem,
Że jest taki ktoś jak ja.
Nie zadzwonisz już,
Jesteś tylko snem,
Który zbłądził tu, pod dach.

Milczenie - to wszystko, co umiesz mi ofiarować
za moje słowa, za moje ręce. Milczenie - właśnie
teraz, kiedy jesteś mi tak potrzebna, teraz, kiedy
wpatruję się w telefon powtarzając twój numer.
Ale co ty możesz o tym wiedzieć, ty, która pewnie
spokojnie śpisz, ty, która nie jesteś już moją.
Nigdy zresztą tak na prawdę nie potrafiłaś oddać
mi siebie.

Telefon, telefon który nigdy nie zadzwoni. Stał się
martwym przedmiotem, mimo że po jego drugiej stronie
jesteś ty - śpiąca mała dziewczynka, która nie może
odejść z mojego snu, która odebrała mi ten sen
na zawsze.

Nie zadzwonisz już... etc.

Halo, halo, halo...

Nie zadzwonisz już... etc.