Zasuszony w książce kwiat
Zgubił się gdzieś,
Z dawnych marzeń nie zostały
Już nawet ślady łez;
Obiecałeś. . .

Okruch słońca zgasł na szybie
Zanim zapłonął,
Zagubione w ciszy słowa
W rozpaczy toną,
Nie tak to miało być. . .
Obiecałeś!

O, słów nie rzuca się na wiatr,
Bo słowa i tak
Jak ptak powracają.
O, słów nie rzuca się na wiatr
Więc milczmy choć raz! 
Więc - stop!
Nie mów nic więcej. . .
Obiecałeś. . . .

Nowe smutki dzień po dniu
Do drzwi kołaczą,
A ty mi powtarzasz znów,
Że słowa i tak nic nie znaczą
Zapomniałeś? . . .