Jedno słowo, proste słowo -
- Jakże tego brak,
Choć idziemy jeszcze razem
Przez świat...
Coraz trudniej pośród zdarzeń
Znaleźć własny błąd
I już z oczu znika gdzieś
Bezpieczny nasz ląd.

Biegną lata niby chmury,
Które goni wiatr
I odpływa w dal marzenie
Sprzed lat.
W przemijaniu nieustannym
Gubią nam się sny
A zostają tylko żal
I więcej już nic.

Trzeba tam wrócić
I oczu nie smucić
Dopóki jest jeszcze czas!
Trzeba to słowo
Odnaleźć na nowo
Choć raz!
Trzeba tam wrócić
I z serca wyrzucić
To wszystko, co boli nas,
Bo tu przecież każdy kąt
To nasz dom...

Trzeba jeszcze choć na moment
Zmienić wreszcie coś
I nareszcie nazwać życiem
Nasz los.
Potem skleić, co zostało
Z dawnych, pięknych słów,
Zanim znów kolejny dzień
Przekroczy ten próg.

Trzeba tam wrócić... etc.