Tak, tak moi kochani - nie samym chlebem człowiek żyje. Tu zapewne zapytacie, czym zatem? Otóż różnie to bywa. Starzy na ten przykład mają dobrze, bo mogą żyć wspomnieniami. Siądą przed telewizornią, zgrabiałe łapki grzeją, rentowe grosze liczą i w pamięci przywołują inne czasy. No, ale czasy się zmieniły, nowe wyparło stare a starych - młodzi. No to czym żyją młodzi? Młodzi ponoć żyją przyszłością. Jeśli to prawda, to przynajmniej rozumiem, dlaczego są tacy marni, chorowici i słabi. Nie dziwota ... Na szczęście wśród młodych są też zakochani. O tych mówią, że żyją miłością. I to przeważnie cudzą. Otóż, cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co oszczędzacie. Taaak. Ale pamiętajmy, że pośród nas są również ludzie samotni. Ci mają nieźle, żyją wyłącznie sobą i swoimi sprawami. Nikt ich do niczego nie namawia, nigdzie nie muszą się zapisywać, przeciwko niczemu występować ani za niczym być. Ot, takie samotne białe żagle pośród ogromnego morza zwykłych, szarych ludzi. Ludzi zapracowanych, zabieganych, wygłupionych codziennością. Ci żyją przede wszystkim chlebem Źle wypieczonym, czarnym, nieświeżym chlebem powszednim, który nie zawsze bywa w sklepach. Ot, jak to choćby przydarzyło się w poniedziałek przed majowym świętem. Nie wypiekli, czy nie dowieźli - mniejsza z tym. W końcu kto chciał, mógł sobie świeżutki bochenek kupić nazajutrz, na trasie pochodu. No cóż, nie samym chlebem ...